Kinderverhalen schrijven

Allereerst wil ik beginnen met de opbouwende kritiek die ik heb over deze cursus.

Ik heb er heel veel geleerd als het gaat over het leesniveau van kinderen in alle leeftijdscategorieën. Met welke punten ik rekening moet houden tijdens het schrijven. Hoewel ik een voorkeur heb ontwikkeld voor de doelgroep van 10 - 12 jaar in de categorie sprookjes met een educatieve boodschap, merk ik aan mezelf dat ik graag en steeds vaker behoefte heb te schrijven over zaken die in het leven daadwerkelijk voorkomen of kunnen gebeuren, zoals seksueel misbruik en adoptie. Dit zijn pittige onderwerpen, maar ik schuw ze niet. Het zou je maar overkomen.

Dan kun je als kind veel steun en herkenning vinden in een boek. Ik ervaar het juist als een uitdaging uitgerekend hierover te schrijven. Dit is tenminste iets waar de kinderen aan wat kunnen hebben. Iemand zei eens: 'Een schrijver die een slechte jeugd heeft gehad, heeft een onuitputtelijke bron voor zijn verhalen'. Hierin kan ik me wel vinden. Mijn rugzakje is bovengemiddeld gevuld. Het is juist de kunst hoe je hiermee om gaat en eventueel gedoseerd aan de kinderen meegeeft in hun belevingswereld. Zodat toch moeilijke thema's bespreekbaar blijft voor ze. Mijn wens is via het schrijven van jeugdboeken de jeugd iets te geven waar ze wat aan hebben.

Wat ik ook zeker standaard zal gaan gebruiken in de toekomst tijdens het verzinnen van nieuwe sprookjes is de methode van de synopsis. Ik heb gemerkt dat zo'n synopsis een helpende hand kan bieden als je nog niet precies weet hoe het sprookje moet verlopen of zal eindigen.

Persoonlijk denk ik wel dat de cursus toe is aan een nieuw jasje. Voorbeelden uit de literatuur zijn vaak dertig jaar oud. Dit vind ik op zichzelf nog niet eens zo storend. Dit wordt wel anders als bij een van de lessen tips worden gegeven over bepaalde organisaties die te maken hebben met schrijven, maar niet meer bleken te bestaan. Twee jaar geleden benaderde ik zo'n organisatie en toen ik kreeg ik te horen dat het desbetreffende fonds waarover ik belde al tien jaar geleden was opgeheven. Dit heb ik gelijk gemeld bij de NHA. Ik vind dit niet kunnen en de academie behoort dit soort dingen zelf te weten en aan te passen. Hierdoor kwam ik erachter dat deze lessen minimaal de afgelopen tien jaar niet zijn vernieuwd.

Daar komt nog bij dat een cursist slechts vijftienhonderd woorden per les maximaal mag inleveren bij de docent, dit wordt in mijn geval nergens van te voren schriftelijk aangegeven. Dat zou wel moeten gebeuren, vind ik. Het staat ongelooflijk slordig dat er nog steeds aan het einde van elke les staat: schrijf een verhaal van vier, zes kantjes.

Echter mijn complimenten over het tempo dat het huiswerk wordt nagekeken. Dat is buitengewoon snel. Dit werkte voor mij zeer motiverend om verder te schrijven.

In een van de eerste lessen wordt eveneens het belang van veel lezen uitgelegd en hoe je dit in je dagelijks leven kunt toepassen. Hierbij worden suggesties gedaan over waar en hoe je uitgebreid kritisch kunt lezen als beginnende schrijver. Als recensente viel het mij direct op dat de functie van het recenseren en de voordelen hiervan helemaal buiten beschouwing worden gelaten. Dat miste ik toch wel. Zelf heb ik het nodige geleerd door te recenseren. Bij mezelf zie ik absoluut kwaliteit verschil tussen de eerste en de laatste recensie. Daarnaast is dit een manier om binnen te komen in de wereld van de uitgevers.

In één van de laatste lessen wordt pas aandacht besteed aan de manier van passief schrijven. Hiermee bedoel ik de stijl van werden en had ge... Uit eigen ervaring weet ik dat cursisten (van het Centrum voor de Kunsten te Eindhoven destijds) de veel gemaakte fout maakten van passief schrijven. Dit is één van de eerste dingen die je leert als auteur zijnde en dat je deze vorm van schrijven moet ontwijken. Daarom vond ik het zo gek dat dit thema pas tegen het eind van de cursus naar voren kwam.

Ik vond het een goede scherpe opmerking dat het stoppen met schrijven automatisch achteruitgang betekende. Bij de auteur van Harry Potter kun je heel goed zien dat ze moest groeien in haar vak. De eerste drie delen zijn nog echt voor kinderen, terwijl de rest van de delen een volwassen look hebben gekregen. Persoonlijk denk ik niet dat het mij zal overkomen, omdat ik als recensent alle dagen met taal bezig ben. Het schrijven van kritische commentaar is mijn vak. Deze week heb ik een contract ontvangen voor het schrijven van educatieve stukjes over dieren.

Tot slot heb ik nog een kleine suggestie. Mijn voorstel is om de cursus dubbelzijdig uit te printen. Dit scheelt de helft aan papier en dus beter voor het milieu.