Superduif

Wat mij als eerste op valt aan deze roman is dat de dialogen van het hoofdpersonage heerlijk puberaal verlopen zowel met haar ouders als leeftijdsgenootjes. Precies zoals het hoort bij een meisje van 12 jaar.

Hoe triest het einde ook is in dit boek, het staat vast dat haar laatste scherpe opmerking in het verhaal eigenlijk het begin is van een zware en innerlijke psychische worsteling. Ik zou heel graag willen weten of het hoofdpersonage nog in staat is een innerlijke groei door te maken, ja of nee. De emoties van de karakteristieke personages komen goed uit de pen.

Ook de tegenovergestelde levenswijze van haar ouders vind ik heel kenmerkend. Dit zorgt ervoor dat het hoofdpersonage Bonnie een bijzondere jeugd heeft en/of gehad. De auteur heeft zich beslist gehouden aan de gouden 'schrijfregel': Don't tell, but show the story.

Eveneens vind ik de fantasieën van Bonnie en de werkelijkheid van het verhaal verrassend zoals die in elkaar verlopen en weer uiteengaan. Het is aan de lezer zelf om deze grens te bepalen.

Bonnie is geen gewoon meisje en houdt zich bezig met typische levensvragen. Ze is duidelijk op zoek naar de zin van haar leven. Wat zou ze graag willen bereiken? Hoe staat zij in het leven? Kan ze ooit haar levensdoel bereiken?

Als superduif is niets onmogelijk en weet ze een paar ernstige ongelukken te voorkomen volgens de belevingswereld van het hoofdpersonage. Maar wat als superduif weg valt?

Te koop bij: Bol


Titel:

Superduif

Auteur:

Esther Gerritsen

Uitgeverij:

de Geus

ISBN:

9789044516432

Aantal pagina's:

189

Prijs:

± € 20,00

Taal:

Nederlands

Editie:

Hardcover

Genre:

Romans

Doelgroep:

Volwassenen