Tinley - Module 2 Algemene ethologie van de papegaai (Les 3)

Op 10 oktober kregen we de volgende les op het gebied van papegaaigedragsdeskundige te Veenendaal. Deze keer werd er de nodige huiswerkzaamheden van de cursisten verwacht. Voor een groot deel hield dat in: Het lezen van een aantal Engelse wetenschappelijke artikelen en een aantal hoofdstukken uit het boek 'Manual of parrot behavoir'. Enkele klasgenoten moesten ook aan de hand van een artikel een PowerPoint presentatie houden.

De stukken zijn geschreven in pittig Engels. Een groot deel van de informatie ging over de gevolgen en de gedragsconsequenties van jonkies die te vroeg uit het nest bij de ouders worden gehaald. Het gaat hier dan om vogels die volledig met de hand worden groot gebracht. Dat heet met een mooi woord handopfok.

Door middel van diverse onderzoeken in laboratoria omstandigheden is aangetoond dat papegaaien die volledig met de hand zijn groot gebracht door de kweker, later ook de eigenaar als geschikte seksuele partner zien. Met alle gevolgen van dien. Want een mens kan natuurlijk nooit aan deze vogelbehoeftes voldoen, waardoor je gevederde vriend zeer gefrustreerd raakt.

Daarnaast heeft deze manier van groot brengen nog andere nadelige effecten en dan heb ik het over neophobia. Dat betekent angst bij alles wat nieuw is aan dingen of gebeurtenissen. Het lijkt erop dat ze de eerste 6 maanden minder bang zijn dan kuikens die door de ouders zijn groot gebracht. Maar tussen de 6 en de 12 maanden is dat weer gelijk tussen de beide groepen. Nog later na 12 maanden is het juist weer omgekeerd. Dan vertonen handopfok vogels niet alleen afwijkend gedrag maar zijn ook veel angstiger, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. Verder bleek uit onderzoek dat handopfok vogels 'verleren' om hun eigen jongen groot te brengen.

Ook andere vormen van kuikens grootbrengen is onderzocht. Zoals het volledig laten groot brengen door de ouders zelf. Welke gevaren zijn hieraan verbonden? Maar welke voordelen heeft dit? Een ding is zeker, vogels die zelf door de ouders zijn groot gebracht, zijn absoluut het meest stabiel. Uit eigen ervaring kan ik dit bevestigen. En doordat ze zo stabiel zijn kunnen ze nog steeds tam worden gemaakt.

Er is ook getest naar het gedrag van jonge vogels waarvan de ouders wildvang zijn. De jongen zelf werden voornamelijk groot gebracht door de ouders, maar daarnaast hadden de kleintjes interactie met de mens en werden voor een korte periode even uit het nest gehaald en op de hand genomen. Alle ontwikkelingen hiervan zijn terug te vinden in een onderzoek. Opnieuw blijkt, hoe later, hoe beter het is voor de vogel.

Daarnaast zijn papegaaien hele intelligente dieren. Ook het begrip vachtverzorging van ouder op kind heeft deelgenomen in één van de tests. Want waardoor ontstaat nu eigenlijk het verenplukken van de vogels? Heeft een goede of slechte vachtverzorging van de ouder op het kleintje invloed op latere volwassen leeftijd? In hoeverre speelt verveling hierbij een rol?

Kortom het was weer leerzaam.