En dat bedoel ik in de zin van dat er buitengewoon veel zelfstandigheid van de studenten werd verwacht, waarbij ook onvermijdelijk het moment aanbrak dat je het gevoel kreeg dat de school je liet aanmodderen. Dit gevoel werd nog eens extra versterkt, doordat we regelmatig extreem lang (gemiddeld tussen de 6 – 8 weken) moesten wachten op feedback van de casussen die we instuurden.
Op deze manier was ik alles bij elkaar genomen; van het volgen van enkele lesdagen, een intervisiedag voor casus 2 en 3 waarbij we zelfstandig onderling feedback moesten geven op elkaars casussen, plus het insturen van vier casussen waarvan je de volgende pas mocht insturen als de vorige was goedgekeurd toch zeker wel een jaar beslag nam.
In het begin kwamen nog enkele aandachtspunten naar voren die al eerder in de opleiding waren besproken. Van ons werd eveneens verwacht dat we zelfstandig de casussen van verschillende types probleem vogels zouden vinden. Klassikaal werden de eerste casussen van elkaar besproken onder begeleiding van een docent. Verder werd er geoefend met rollenspellen waarbij de een de gedragsdeskundige was en een ander klasgenoot de klant.
Tijdens het proces van een casus was het de bedoeling dat de klant een anamneseformulier invulde. Hierop volgde een huisbezoek waarbij ik het probleemgedrag analyseerde. De eerste vogel die ik bezocht was bang voor alle nieuwe dingen en/of veranderingen. Vervolgens moest ik een werkblad van school invullen waarin ik het probleem beschreef met de bijbehorende lichamelijke gedragingen.
Hierna moest ik verder op het werkblad invullen en beargumenterend onderbouwen welke mogelijke oorzaken wel of niet tot het beschreven probleemgedrag leidden. Daarna was het de bedoeling dat je het rijtje met de verschillende therapiemethode na liep om onder begeleidend schrijven uit te leggen waarom je als gedragsdeskundige voor die methode had gekozen, plus welke verandering ik van de klant verwachtte.
Vervolgens was het de bedoeling dat je een begrijpelijk verslag schreef voor de klant met je bevindingen ten aanzien van het geanalyseerde gedragsprobleem. Maar natuurlijk moest ik ook een realistisch stappenplan opzetten om het probleemgedrag om te buigen naar gewenst gedrag, tenzij het ongewenste gedrag van de papegaai valt onder natuurlijk gedrag. Hierbij valt te denken aan slopen van takken, knoeien met voedsel, of een kort schreeuwmoment in de ochtend of avond.
Doordat er zo weinig animo is voor de volledige opleiding wordt enkel de eerste module door Tinley opleidingen aangeboden. Ondertussen heb ik de opleiding volledig afgerond en mag ik me officieel papegaaigedragsdeskundige noemen.