Deze auteur heeft een hele eigenaardige schrijfstijl. Niet echt prettig om te lezen. Met als gevolg dat ik maar moeilijk in het verhaal kon komen. Het hoofdpersonage Edith staat zwartgallig in het leven en al lezende kom je erachter waarom dat zo is. Tijdens het lezen maakt Edith een persoonlijke ontwikkeling door. Echter het einde van het verhaal heeft een open einde en het valt zelfs te betwijfelen of Edith wel serieus die persoonlijke ontwikkeling heeft door gemaakt. Ze lijkt niets te leren van haar eigen acties. In die zin vond ik het boek eigenlijk een teleurstellend einde hebben omdat het begin punt en het eind punt min of meer hetzelfde zijn.
Het boek kent twee verhaallijnen die elkaar overlappen: het heden en haar jeugd uit het verleden. Gaandeweg in haar verhaal wordt duidelijk waar haar zwartgallige levenshouding vandaan komt en eigenlijk is ze niet in staat om die te doorbreken maar ze zal wel moeten omdat haar huidige leven letterlijk wordt ingehaald door haar duistere verleden. Ze slaat automatisch opnieuw op de vlucht maar dit keer staat ze er niet meer alleen voor.
Kan ze met behulp van haar Indiase therapeut eindelijk afrekenen met haar traumatische verleden? Of zal ze weer weglopen en automatisch onderduiken? Zal ze haar eigen web vol met aan elkaar gebreide leugens eindelijk kunnen loslaten zodat ze met schone lei verder kan gaan met haar leven?
Te koop bij: Bol
|
Titel: |
Weggelopen |
|
Auteur: |
Marion Macgilvary |
|
Uitgeverij: |
The House of Books |
|
ISBN: |
9789044325003 |
|
Aantal pagina's: |
320 |
|
Prijs: |
± € 18,00 |
|
Taal: |
Nederlands |
|
Editie: |
Paperback |
|
Genre: |
Romans |
|
Doelgroep: |
Volwassenen |